Ο αλτρουιστής χειρούργος Ιατρός

1878-1960

Ο Στυλιανός Β. Γεωργιλάς γεννήθηκε στο Κοντομαρί το 1878, τελείωσε το Γυμνάσιο στα Χανιά και σπούδασε την Ιατρική στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, απ’ όπου και αποφοίτησε με άριστα το 1908. Κατά την διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε και βοηθός του χειρουργού ιατρού Φωκά.

Επιστρέφοντας στην Κρήτη μετά τις σπουδές του, ασκεί το επάγγελμα του Παθολόγου ιατρού στο χωριό του, το Κοντομαρί.

Το 1909 παντρεύεται από έρωτα την ωραία κόρη Αικατερίνη Κοκκινάκη από το Γεράνι, η οποία του εχάρισε δύο βλαστούς τον Βασίλειο το 1910 και τον Αρτέμη το 1913.

Υπηρετεί ως εθελοντής αξιωματικός Ιατρός εις τον Πόλεμο του 1912-13.

Το 1916 κατά τον τρίτο τοκετό της αγαπημένης του συντρόφου χάνει μητέρα και κόρη.

Απαρηγόρητος δέχεται την πρόσκληση του ευρισκόμενου εις τα Χανιά χειρουργού Καθηγητού Λογοθετόπουλου του προσφέροντος, ως εξορίστου, τις υπηρεσίες του  εις το Δημοτικό Νοσοκομείο Χανίων και γίνεται βοηθός του. Δεν εγκαταλείπει στιγμή τον Καθηγητή, ο οποίος τον ειδικεύει εις την χειρουργική και τον αφήνει διάδοχόν του μετά την αναχώρησή του.

Την θέση αυτή του Διευθυντή της Χειρουργικής Κλινικής του Δημοτικού Νοσοκομείου Χανίων υπηρετεί μέχρι το 1926, οπότε κατόπιν προστριβών με τον Δήμαρχο Χανίων την εγκαταλείπει.

1926-1938 συνεργάζεται με διάφορες ιδιωτικές κλινικές και η εργατικότητά του υπήρξε παροιμιώδης, η καλοσύνη του απέραντος, η λιτότης του αποστολική. Εργάστηκε σκληρά χωρίς να αποβλέπει σε οικονομικά οφέλη, χωρίς να προβάλει τον εαυτό του.

Υπήρξε και υποδειγματικός καλλιεργητής, η Περιφέρεια και ο Νομός του τον ακολουθούσαν, ως Πρόεδρος του Ταμείου Ελαίας άφησε εποχή.

Απολαμβάνει ιδιαίτερης εκτίμησης και φιλίας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος εκτιμώντας τα χαρίσματά του, με επιστολή του στις  2/7/1932 τον προτρέπει να συμμετάσχει εις τις βουλευτικές εκλογές με το Κόμμα των Φιλελευθέρων, ως εκπρόσωπος των Χανίων.

Το 1934 τον υποδεικνύει ως υποψήφιο Δήμαρχο Χανίων, οπότε χάνει την εκλογή με διαφορά 35 ψήφων.

Το 1938 αναλαμβάνει εκ νέου την Δ/νση της Χειρουργικής Κλινικής του Δημοτικού Νοσοκομείου Χανίων, την οποίαν και υπηρετεί μέχρι της απόσυρσής του από το ιατρικό επάγγελμα, λόγω ορίου ηλικίας.

Το Μάϊο του 1941 κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων της Μάχης της Κρήτης και κάτω από τους βομβαρδισμούς των Γερμανών, παραμένει άυπνος περιποιούμενος τους τραυματίες του Δημοτικού Νοσοκομείου, όπου μεταφέρει την κλίνη του, χωρίς να εγκαταλείψει έκτοτε μέρα και νύχτα το νοσοκομείο. 

Η πόλη των Χανίων πρέπει να είναι υπερήφανη διότι είχε το Στυλιανό Γεωργιλά κατά τις θλιβερές εκείνες ημέρες του γερμανικού σκότους.   .. Για τον Στυλιανό Γεωργιλά δεν υπήρχε γνωστός ή άγνωστος ασθενής, πλούσιος η φτωχός. Είχε ασθενή για τον ασθενή έπρεπε να θυσιάσει το πάν από τον εαυτό του δια να τον ανακουφίσει και να τον σώσει και να πράξουν το ίδιο και οι άλλοι οι περί αυτόν και τον ασθενή βοηθοί, ιατροί, νοσοκόμοι και πάς τις ευρισκόμενος εκεί πλησίον. Εάν παρήκουε κανείς τας οδηγίας του δια τον ασθενή, προτιμότερων ήτο να μην αντικρύσει τον ιατρόν Στυλιανό Γεωργιλά ..

Το 1948 χάνει το ισάξιο προσφιλές του τέκνο , τον ιατρό χειρουργό Βασίλη, ο θάνατος του οποίου ήταν και θάνατος δικός του. Η Μοίρα τον κτύπησε κατάκαρδα, δεν άντεξε άλλο.

Το 1952 παραιτείται και του ιατρικού επαγγέλματος και αποσύρεται στο πατρικό σπίτι και την οικογένεια του δεύτερου γιού του Αρτέμη, χωρίς να πάψει να προσφέρει υπηρεσίες προς τους πάσχοντες, πάντοτε με ανιδιοτέλεια.

Ένα κάταγμα την ημέρα του Πάσχα το 1960 θα οδηγήσει εις τον θάνατό του 24/4/1960.

Εις την πάνδημη κηδεία του 25/4/1960, μεταξύ των άλλων αναφέρθηκαν και στη συνέχεια δημοσιεύθηκαν τα παρακάτω* : 

..  Ο Στυλιανός Γεωργιλάς δεν υπήρξε ένας κοινός άνθρωπος. Ήτο εξαιρετικά καλλιεργημένος και προικισμένος με τα ευγενέστερα ανθρώπινα ιδεώδη, παράδειγμα αλτρουισμού εις την ιατρική δεοντολογία. 

.. Η ζωή του υπήρξε παράδειγμα, υπόδειγμα, σύμβολο. Υπήρξε η επιβεβαίωση της αξίας και της βαθύτερης σημασίας που έχει πάντοτε εις την μοίρα του ανθρώπου, η συνείδηση της αποστολής του. 

.. Υπήρξε εργατικός, έντιμος, αφιλοκερδής, μετριόφρων. Υπήρξε άνθρωπος. Η ζωή και η δράση του θα παραμείνουν παράδειγμα για του νεότερους.

* εφημ. Κήρυκας, φ.4411/26-4-60

- εφημ. Κήρυκας, φ.4411/27-4-60. Πένθη Στυλιανός Γεωργιλάς

- εφημ. Κήρυκας, φ.4446/5-6-60, Στυλιανού Παρασκάκη, εκλιπούσαι φυσιογνωμίαι

- εφημ. Παρατηρητής, εφημ.3615/27-4-1960, Η ζωή και το έργο του Ιατρού Γεωργιλά, ο Επικήδειος 

κ. Μαντωνακη,